Zeespiegel

Omschrijving:
De Zeespiegel bestond uit twee vier meter hoge, granieten monolieten die twee extreem dikke glasplaten vast hielden. Tussen de granieten blokken en de glasplaten zou zich borrelend water moeten bevinden tot een hoogte gelijk aan dat van het zeeniveau.
"De Zeespiegel" van Marius van Beek verliep niet geheel volgens plan. Op de dag van de opening is er een glasplaat gebarsten aan de Zuid-wand, de bak was geheel gevuld met water. Niemand begreep iets van deze complicatie.
Het slopen van de gebarsten plaat bracht enorme problemen met zich mee, omdat de siliconenkit heel moeilijk te verwijderen is.
Het maken van een nieuwe plaat zou 3 weken duren. Er moest er een nieuwe tent gebouwd worden bij het monteren van de nieuwe plaat. Ze stonden voor enorme extra kosten.
De glasplaat barstte ook voor een tweede keer zonder dat er sprake was van waterdruk.
Deskundige op het T.N.O. glasgebied verklaarden dat de oorzaak vermoedelijk kwam doordat het feit dat zonnewarmte een deel van het glas wel en een deel niet verwarmt, een en ander wellicht in combinatie met door zwaar verkeer veroorzaakte trillingen. De constructie was goed, deze is tevoren door TNO positief beoordeeld. De Noordelijke glasplaat bleef gaaf.
Na veel onderzoeken is besloten om van "De Zeespiegel" een Spiegelvariant te maken. De wanden zijn van roestvast stalen spiegels gelijmd op panelen op natuursteen, deze zijn bevestigd op betonbodem. Op bodemplaat is kunstverlichting onder een waterdichte glasplaat aangebracht.

Plattegrond: